Triest nieuws

Om maar met de deur in huis te vallen; Katja's vader is 9 augustus in zijn woonplaats Beira (Mozambique) overleden. Het trieste nieuws bereikte Katja afgelopen woensdagochtend. Na wikken en wegen besloot ze naar hem toe te willen gaan en ik wilde haar hier uiteraard alle ruimte voor bieden. Ze heeft die ochtend meteen een ticket geboekt voor diezelfde avond. Dat betekende dat ze rond 2 uur al van huis vertrok met de taxi (onze onderbuurman) en via Cali--> Bogota--> Parijs--> Johannesburg--> Beira uiteindelijk bijna 40 uur later (vrijdag!) pas aankwam. Respect. Ondertussen probeerde ik met Corry nog het e.e.a. te regelen. (Visum, cancellen van verkeerd geboekt en vaccinatiedata). Over haar ervaringen daar zal Katja, als ze daar behoefte aan heeft nog wat uitwijden, maar godzijdank is ze het land tijdig binnengekomen en heeft ze haar vader gezien en de begrafenis bijgewoond. 

Het betekent dat ik er nu even alleen voor sta, maar over mij aub geen zorgen.

Take care Katja and stay strong! Onze gedachten zijn bij je.

*****

Net daarvoor had ik een verhaaltje geschreven over hoe het hier zoal gaat, nu we wat meer in het ritme zijn gekomen.

5-6-7 augustus was een lang weekend, want afgelopen maandag was een feestdag. Zaterdag was het plan om naar de waterval hier vlakbij te gaan. Al rijdend kwamen we eerst bij een riviertje uit. Een mooie plek die sterk lijkt op onze ‘eigen’ plek bij de rivier, maar minder privé en eigenlijk ook wat minder authentiek. Toch vertoeven we er heerlijk. Daarna besluiten we door te gaan naar de waterval. De weg naar boven wordt al snel slechter, smaller en steiler. De gammele bus schokt aan alle kanten. Dan is het welletjes; we besluiten dat het te gevaarlijk is. We gaan terug. Godzijdank zijn we net bij een plek waar we (met moeite) nog net kunnen keren. We komen een andere keer nog wel terug om lopend naar de watervallen te gaan.

Maandag besluiten we de omgeving wat meer te verkennen. Op google maps kijken wat er allemaal in de omgeving zit. De afslag die we nemen blijkt wederom echter niet echt geschikt voor de bus. We rijden door naar de volgende afslag. Deze blijkt van een privé wijk met een groot hek en security. Ondanks mijn Westerse looks en vlammende verhaal dat ik een huis wil kopen en het terrein wil bekijken word ik vriendelijk geweigerd en naar ‘la officina’ verwezen. Op naar de volgende afslag of “bezienswaardigheid”. We stoppen bij een boerderij met koeien en paarden. Deze is vrij toegankelijk en er blijken meer mensen op deze feestdag een ‘uitje’ naar de boerderij te maken. Meer dan een paar foto’s van een veld van zonnebloemen en 2 liter zelfgemaakte yoghurt komen we niet. We gaan naar huis. Dan komen we weer langs de afslag die we als eerste wilden nemen. We besluiten de auto te parkeren en maken een kleine wandeling. Het is een kleine weg die uiteindelijk naar de rivier leidt, maar dit is te ver voor nu. Aangezien we geen zin hebben om te koken en het restaurantje, dat ernaast zit, op deze feestdag open is besluiten we het ervan te nemen en pakken een mooie ‘sunset’ met een biertje in de hand.

Op onze eerste werkdag deze week, dinsdagochtend, brandt de zon ‘s ochtends al fel en warm op ons terrein. We zoeken naar werkzaamheden die we in de schaduw kunnen doen, maar het valt niet mee. Na 3 uur noeste arbeid staat het zweet op ons voorhoofd. Het is tijd om op te frissen en ons klaar te maken voor de rit naar de ophaalplaatsen. Katja bereidt de lunch voor, voor moeie en hongerige Silven en Maelyn. Na het wegbrengen van de schoolkinderen doe ik inkopen bij de supermarkt of eigenlijk supermarkten. De Gran Colombia is goedkoop, dus daar koop ik het vers, bij De Exitó – een soort Mall – koop ik een kussen en een bedovertrek en nog wat kleinigheden en bij de Ara hondenvoer, want zo had ik dat afgesproken met Ina. Nu ik er toch ben pak ik meteen een flesje wijn mee, want Ara is de enige supermarkt waar de wijn een beetje betaalbaar is. De meeste wijnen kosten hier minimaal 8 euro. Met een hoop spullen kom ik terug om ze vervolgens in onze nauwelijks werkende koelkast te stoppen. De koelkast koelt nauwelijks op dit moment, maar wordt gefixt. Nog even snel wat eten en de school schoonmaken. Aangezien de keukenkraan nauwelijks doorloopt tap ik water uit de douche dat met horten en stoten naar buiten komt; moet ook gefixt worden. Bueno, nu nog even douchen, koken en toch weer lekker op tijd naar bed😊.