Geen kip meer!

geschreven door: Katja

De komst van mijn moeder op 13/12 bracht al veel licht. Het eindigen van ons werk op vrijdag 15/12 gaf nog meer opluchting. Het was niet het werk zelf dat fysiek of emotioneel heel zwaar was. Al deden we de laatste paar weken nog veel klussen. Zoals hele huizen verven, de moestuin helemaal leegruimen, kippenhok repareren, tuinieren, waterkanaal graven, enz, etc. Het was vooral de verplichting van het werk in deze setting die begon te drukken. Na het schoolkamp (22/12) viel er nog een last van mijn schouders en toen we na kerst Jamundí echt gedag zeiden voelde ik een mengeling van verdriet en opluchting. Zes maanden, een intense periode, liet ik hier achter. En ik nam ook weer veel mee, qua lessen en ervaringen. Spullen liet ik ook zoveel mogelijk achter. Al wisten de kinderen zelfs na een zeer strenge selectie aardig wat speelgoed en schoolwerkjes mee te nemen.

We vertrekken op onze rondreis op 27/12 met een gehuurde auto – richting Salento. Een toeristisch dorpje in de bergen waar we in juli al zijn geweest. Niet veel nieuws, maar de finca waar we zitten is echt fantastisch. We kunnen er ons eigen kampvuur maken en de kinderen kunnen buiten overal rondhuppelen in de natuur. Ik kom bij van een hectische 2 weken. Na Salento rijden we door naar Pereira – een grotere stad – waar we oud en nieuw “vieren”. Uiteindelijk gaan we ’s nachts niet op pad met de kleintjes in een stad die we niet kennen, maar we genieten van het uitzicht op het vuurwerk. Tien minuten na twaalf is al het vuurwerk op in Pereira – hop weer terug in bed.

2/1 rijden we in 1 ruk door naar Medellín, wat ondanks de vele wegwerkzaamheden hier in Colombia aardig vlot verloopt. Ik hou niet van grote steden, maar Medellín is toch wel echt mooi en aangenaam. Het is een hele weidse stad met een lappendeken van huizen en flats gedrapeerd over de bergen aan alle kanten. Met de kids lopen we relaxed rond door de straten en nemen hier en daar de metro. De kabelbanen richting het Arvi park zijn echt spectaculair. Hoog boven de stad en de woeste natuur komen we na een half uur aan in het park met 56km wandelpaden. Uiteraard lopen we met de kinderen nog geen 5 km om aan te komen bij een mooi parkje, waarna we de bus terug naar de stad nemen.

Van Medellín vliegen we door naar Santa Marta. Een badplaats in het noorden van Colombia. Onze finca ligt echter niet in Santa Marta, maar in de bergen (te duur en te vol op dit moment van hoogseizoen hier in Colombia). Het blijkt een uur reistijd te zijn met de taxi en een 4x4 door de bergen. Dat krijg je als je je reizen niet goed voorbereidt. We komen in het donker aan op een verlaten plek in de bergen. We hebben geen auto. Er is in de nabijheid geen supermarkt noch echt openbaar vervoer. We zijn weer terug waar we begonnen in Jamundí. De eerste nacht krijg ik het Spaans benauwd. Nee, niet weer….

Maar niets blijkt minder waar. Ja, we zitten afgelegen en we kunnen nergens heen en zijn verplicht om al onze maaltijden hier in het verblijf te eten. Maar… de omgeving is echt prachtig. De bergen hier zijn nog mooier dan in Jamundí; echt wild. Én… er is een ZWEMBAD! Kids blij, mama blij – oma ook blij 😊. We beleven er mooie zonsondergangen, wandelingen en genieten van de natuur en het heerlijke eten. Nick komt nog een dagje langs uit Santa Marta; de kinderen zijn dolblij met deze verrassing!!

10/1 reizen we terug naar Santa Marta om het vliegtuig naar Bogotá te pakken. We checken onze bagage in – die lichter en lichter wordt omdat we steeds meer weggooien. 90% van onze kleding is stuk gegaan door het vele buiten zijn, werken en spelen. Maar ook de wasmachines hier (zo eentje met een draaistaaf in het midden, trekt alle kleding uit elkaar) hebben meegeholpen aan de achteruitgang van onze kleren. Net vóórdat we het vliegtuig instappen rennen we naar buiten, trekken onze schoenen uit en dansen in de zee – de Colombiaanse zee! Heerlijk warm! Het is rond de 38 graden in Santa Marta (achteraf zijn we blij dat we niet aan de kust zaten in deze drukke hete stad). In Bogotá is het 18 graden op dit moment. En het is zomer in Bogotá ☹! Wel goed voor onze overgang straks naar -7 graden – aaaaaaaaaah. Ik kijk er tegenop zonder winterjassen.

In Bogotá slapen we 1 nacht. In de ochtend lopen we naar de Jardin Botanico. Lopend ernaartoe krijgen we toch nog een beetje een indruk bij deze grote stad. En het is heerlijk om buiten in de natuur te zijn in de Jardin. Om 15:00 is het tijd om aan onze grote reis richting HUIS (oma's huis) te beginnen. Terwijl ik dit schrijf wachten we in Madrid op onze vlucht naar Amsterdam. We hebben al even kunnen ervaren wat koud is (-3 graden hier), toen we een bus naar een ander terminal pakten. JA! Het is echt koud. Als alles goed gaat zijn we straks vóór het avondeten thuis. Vanavond en komende weken geen kip meer, dat is zeker!