Sensatie-schrijven

geschreven door: Katja

Ina en Jhon vertrekken en wij blijven achter na een snel-cursus “Het leven op de Bosque Encantado”. Onze onderburen besluiten na 2 dagen ook te vertrekken voor wat nachtjes weg. Daar gaat onze hulplijn. De vuilniszakken stapelen zich op. We weten niet waar ze gedumpt worden. De 2 grote honden zoeken te pas en onpas gezelligheid in ons huis (lees: badkamer). Een loodzware hond trek je niet in z'n slaap de badkamer uit. Ok, ik plas wel met hond aan m’n voeten. De kat pakt nog steeds haar speelmoment ’s nachts. En de Jurasic park eksters gaan ’s ochtends heel vroeg goed los. Een Jurasic Park Ekster: amplificeer het geluid van een Nederlandse ekster keer 100 en je hebt de “Jurasic park ekster”.

Ons eerste project: het composttoilet verplaatsen lijkt een kwestie van uitgraven, optillen en een meter naar links verzetten. Niets blijkt uiteraard minder waar. Het hout aan de onderkant is verrot en als we het hokje optillen valt het half uit elkaar. Met weinig en gerecyclede materialen en gereedschap dat je even moet “leren kennen” doen we er 3 ochtenden over om de constructie op de nieuwe plek op te bouwen. Het gat graven in deze harde droge aarde is ook een mooie work-out. Intussen maken we de verschillende ruimten van de buitenschool op orde en schoon. Heerlijk een buitenschool! Alleen hier in de tropen vergaat alles 10x zo snel en ligt het dagelijks onder een laag stof. Dat is namelijk zomer hier. Geen regen dus stof. Ze zeggen; straks regen = modder.

De hitte: vind ik dragelijk, maar onbewust vreet het energie. We staan om 6:30-7:00 op. Proberen voor de hitte aan de slag te gaan. In ons huis met hoog dak is het na 10:00 een heerlijke sauna waarvoor je in Nederland een mooi bedrag neertelt. Een siësta houden we dan ook het liefst bij de koele rivier. Om 11:00 heeft iedereen al zo’n honger dat we om 11:30-12:00 uiterlijk warm lunchen. De kinderen hebben na het stevige ontbijt dan al meerdere snackjes gehad. De volle borden gaan leeg. Ook de volle borden van het avondeten gaan leeg om 18:00. Rond 19u zijn de kids moe en wij liggen er om 20:00-21:00 ook af. Ongemerkt is hier naast de hitte ook veel meer beweging. Afwasje met de hand, elke dag vegen want er ligt dan al een laag stof alsof je een maand niks gedaan hebt. Waar is mijn Roomba….. Kan ik ‘m teletransporteren of zoiets? En het constant de berg op en af lopen naar de verschillende ruimten in de tuin met en zonder materiaal.

Als laatste: mijn zomergarderobe, die ik in zijn geheel hiermee naar toe nam, blijkt volledig nutteloos. Mijn mooie rokjes en jurkjes en lekkere korte broekjes die ik in Nederland met de eerste stralen zon aantrok kan ik wegdoen hier. Ik heb muggenbulten op plekken…. Lange broeken en shirts aanschaffen gaat tegen mijn minimalistische principes in, maar… ik heb geen keus.

Conclusie: ik voel me hier helemaal goed en fijn! Ik geef toe; ik hou van “sensatie-schrijven”. Maar, intussen is het heerlijk toeven hier en ben ik dankbaar dat ik hier ben. Ik vind het fysiek bezig heerlijk. De omgeving is adembenemend. De mensen heel vriendelijk. De buren op Bosque Encantao zijn inspirerend; spiritueel, ecologisch en groen. De kinderen zijn dichtbij en ze vermaken zich hele dagen kostelijk, ontdekken van alles met z’n tweeën en het buurmeisje. Ze spreken al wat Spaans. Silven gaat het snelst. Hij zuigt alles op als een spons. Hij hoort, interpreteert en leest en herhaalt. Hun eerste veelgebruikte woordje is ‘no’. Dat ze gebruiken voor de dieren of het kleinere buurmeisjes als ze iets doen wat volgens hen niet “mag”. En ‘cuidado’ – pas op! Oh… en dank voor al jullie leuke reacties. We reageren niet op alles, maar vinden het erg leuk en fijn jullie reacties te ontvangen!!