Salsa en drugs

geschreven door: Katja

We zijn uitgenodigd bij een verjaardagsfeestje van een van de vrouwen “uit de groep”. Leuk! Het huis bevindt zich in een luxe compound met parkjes, vijvers en grote plots met luxe huizen. Vanuit hun huis, dat louter glazen wanden heeft, stap je zo het zwembad in. Het gezelschap op de verjaardag bestaat voornamelijk uit doula’s en medicijnmannen en rondrennende kinderen. In de zithoek zitten de mannen bij elkaar. Eén van de medicijnmannen is een speciaal “medicijn”tasje aan het handhaken. Een bijzonder gezicht zo op een feestje, voor mij als Hollandse. De mannen praten en nuttigen rapé. Een poeder dat je in je neus blaast, waarvan je ogen gaan tranen en je je “relaxed” voelt. Rapé is ook het poeder dat wordt toegediend tijdens een ayahuasca ceremonie. Sommigen gingen er gelijk van over hun nek. Ik voelde na de rapé m’n lijf niet meer en ik voelde me een soort van stoned. Sommige van de mannen op het feestje hebben een pijpje waarmee ze de rapé zélf in hun neus blazen. Ze lijken er aardig aan gewend, want behalve wat tranerige ogen gaat niemand over z’n nek en praten ze lekker verder. De vrouwen zitten in de eethoek te kletsen en na wat bier en taco’s komen de potjes tevoorschijn. De potjes met groene coca poeder. De een na de ander stopt de coca poeder in haar wang en kletst gezellig verder terwijl de kinderen af en toe om aandacht vragen. Ook dat is een bijzonder gezicht. Ik drink voornamelijk wijn, dat hier nu wel geschonken wordt en klets hier en daar in het Spaans, totdat het tijd is om de kids naar huis te brengen. Een gezellig en bijzonder feestje!

Niet snel daarna is het Halloween. Een feest dat zich al wekenlang aankondigt door de vele Halloween versieringen op de poorten van de compounds. Wij zijn wederom uitgenodigd in de compound van het “glazen huis”. In het centrale compound-gebouw vindt de festiviteit plaats. Het begint om 15:00, maar de meesten komen pas rond 17:00 binnen. De kinderen zijn verkleed en ook sommige ouders hebben zich verkleed in het thema van hun kinderen. De kinderen worden, door het animatie team, geacht allerlei liedjes te zingen en dansjes te doen. Silven en Maelyn doen braaf mee, omdat ze geen idee hebben waaraan ze nou eigenlijk meedoen. Van één van de moeders krijg ik een cbd-lollie in mijn mond geduwd en daarmee is het voor ook ons gezellig. Het enige waar alle kinderen op blijken te wachten is de zak snoep die ze aan het einde uitgedeeld krijgen. Als dat geweest is kunnen we eindelijk gaan en ergens wat eten. Leuk om mee te maken, maar dit idee hoeven we in Nederland niet te kopiëren, zeg ik.

Wanneer Jhon (de man van Ina) terugkomt uit België na een driemaands verblijf zijn we door Ina uitgenodigd om te gaan salsa dansen in Cali met de vrienden van Jhon als “Welkomsfeestje”. De kinderen mogen bij een schoolvriendje logeren en voor ons is een hotelkamer geboekt. We kunnen dus helemaal los. Cali, de grote stad waar we dichtbij wonen, is de stad van de Salsa hier in Colombia. We stappen een van de vele salsa tenten binnen. Een enorme zaal met harde swingende salsamuziek. Ik wist dat we hiernaar toe zouden gaan. Ik weet ook dat ik, ondanks een lesje hier en daar op een of ander bedrijfsfeestje, nooit het geduld heb gehad om de salsa pasjes echt onder de knie te krijgen en ik na een paar minuten overschakelde op mijn eigen verzonnen dans. Ik hou van dansen, dus ik dacht; dat komt wel goed. Niets was minder waar. Ik kwam binnen en zag alleen maar soepel dansende paren(!) en heel veel tafeltjes met niet dansende mensen. Niet gewend om te gaan zitten als er swingende muziek op staat, sta ik aan de kant een beetje mee te deinen op de muziek. Fout! Nadat mijn ogen tot rust zijn gekomen zie ik dat je wordt geacht salsa te dansen mét iemand óf op een stoel aan een tafel te zitten. Dus NIET ergens in je eentje op de maat van de muziek meedeinen. Ongemakkelijk stop ik met deinen. De groep gaat gelukkig op zoek naar tafeltjes om aan te gaan zitten. Ze kiezen het balkon, waar het een stuk rustiger en minder bekijks is. Wat ga ik al die uren doen als ik niet kan dansen en de muziek te hard staat om in het Spaanse gesprekken te voeren. Dit was niet de avond waar ik op hoopte. Helemaal uit mijn comfort zone staar ik voor mij uit. Totdat, er gelukkig het moment komt dat een van de mannen uit de vriendengroep mij uitnodigt voor een dans. Hoogst ongemakkelijk probeer ik mij “over te geven” als Hollandse vrouw aan deze Colombiaanse man. Ik weet wat ze van Hollandse vrouwen zeggen en ja ik ben er ook zo een; die zich niet graag laat leiden. Gelukkig heeft deze man geduld en begrip voor mijn onkunde en ongemak. De volgende en de volgende man ook. Ik ontdek al dansend dat iedereen hier echt z’n eigen salsa stijl heeft. En dat de salsa hier heel vrij is, je doet waar je zin in hebt. Als ik dan eenmaal de basis “beweging” te pakken heb gaat het steeds beter en voel ik me aardig in mijn element. Of het uiteindelijk de aguardiente (Colombiaanse sterke drank) is die rijkelijk geschonken wordt of dat mijn salsa kwaliteiten echt met de minuut verbeteren, op het einde van de avond sta ik beneden in de grote zaal met een glimlach te dansen. De salsamuziek en -dans zijn een klein beetje in mijn bloed gaan zitten.