Op verkenning

Geschreven door Nick

Op een dag heb ik zin om er ff tussenuit te gaan; een ochtendje Jamundi. Aangezien de schoolbus elke ochtend om 7:30 naar Jamundi rijdt, is dit voor mij een mooie kans om mee te gaan en later die dag nog wat te werken. Bij de shopping mall koop ik een lekkere cappuccino en geniet in de ochtendzon eens rustig van mijn koffie, om daarna wat te shoppen en de stad verder te verkennen. Die middag komt Katja met kids en onze buurvrouw Sara met haar kids ook naar de mall om samen te lunchen. Om naar huis te gaan besloten we toch eens de ‘Guala’ te proberen. Dit is een heel oude truck die gebruikt wordt voor het vervoer van mensen en hun aankopen, de bergen in. Iedereen mag mee zolang er plek is en dat betekent dat je ook aan de truck mag hangen of er bovenop mag zitten. Vrouwen en kinderen mogen eerst en dus zat er niks anders op dan achter de bus te hangen. Dit was eigenlijk wel een heel leuke ervaring! Later heb ik ook kennisgemaakt met de ‘moto’, oftewel de motormuizen die graag ritjes aanbieden. Zo ben ik met een tas vol boodschappen op mijn rug terug de bergen in gereden. De prijzen hiervoor zijn echt bizar laag. Voor 4 euro heb ik een rit van zeker 30 minuten te pakken.

In de week dat Katja naar Costa Rica is, is er bij ons niet veel gebeurd en was ik vooral druk met werken en het verzorgen van de kinderen.

Eind november is onze onderbuurman jarig en hij wil met ons het feestje vieren. Hij is barman van beroep en heeft flink wat alcohol ingeslagen om cocktails te maken. Ook heeft hij een paar flinke lappen rundvlees zelf gemarineerd. Hij wil BBQ-en, maar het regent. Maar ‘wij zijn Colombianen’ zeiden ze ‘dus we gaan het toch doen.’ Buiten, beschut, steken we een BBQ aan met caipirinha’s en is het een hele gezellige avond.   

Begin december kom ik op het idee om de ‘Guala’ eens de andere kant op te pakken, dus hoger de bergen in. Hoe laat de Guala langsrijdt is altijd maar de vraag, dus we wachten geduldig bij het hek van ons terrein. De truck is wederom vol als hij voor ons huis langsrijdt. Ik ga weer achter aan de truck hangen. Als eerste komen we bij La Estrella aan. Een dorpje waar we af en toe naartoe lopen voor een lunch of een bezoek aan de watervallen, maar na La Estrella is het voor ons onbekend terrein. Het volgende dorpje San Vicente is tevens het eindstation en er is gelukkig één restaurantje (een huis van een oudere alleenstaande vrouw) waar we van een berglunch genieten, waarna we de Guala weer terug naar huis pakken. Ons uitje voor de dag hebben we weer gehad. Een week later mag ik mee op exploracíon en dit gaat toevallig weer naar San Vicente. Vorige keer hadden we geen tijd voor een hele wandeling, maar deze keer wel en we klimmen met de kids omhoog naar een magisch uitkijkpunt waar een groot kruis de hemel in rijkt. We hadden een prachtig uitzicht over de bergen en de stad. De kinderen vonden het vooral leuk om tikkertje te spelen en popcorn te eten; iedereen blij.