Dat is toch niks voor jou?

"Dat is toch niks voor jou en weet je wel hoe gevaarlijk dat is" zou mijn moeder waarschijnlijk gezegd hebben. Eind oktober hak ik de knoop door. Ook ik ga de ayahuasca ceremonie doen. Ik heb me goed ingelezen en veel mensen gesproken (het is hier vrij gangbaar) en geloof dat het geen groot kwaad kan. Om mij goed voor te bereiden volg ik netjes het ‘dieet’ op dat ze adviseren. Vijf dagen voorafgaand aan de ceremonie geen koffie, alcohol en rood vlees. De koffie was nog het lastigst, want het is toch wel zo dat ik hier een vast ritme in heb met 2 momentjes per dag. De dag zelf, of het nu de spanning was of niet, kreeg ik echt flinke hoofdpijn. Maar ja, medicijnen nemen kon niet want dat kan gevaarlijk zijn. Ik ben uiteindelijk gegaan en was ruim op tijd. Ik ging tussen de mannen zitten en bereidde mij mentaal voor. De mannen zonder ervaring mochten als eerst, maar ik sloot toch maar een beetje achteraan aan. De sessie begon met een rapé dat je neus wordt ingeblazen. Ik was meteen goed groggy en ging met knipperende oogjes weer op m’n mat zitten om bij te komen. Ondertussen kwam de zang en dans op gang en dat was wel heel mooi om te zien en te horen. Vervolgens was de ayahuasca klaar (dat is een aftreksel en wordt warm bereid). Ik kreeg een eerste shot door de sjamaan overhandigd. Lekker was het niet, maar ik had het erger verwacht. Ik wachtte terwijl ik jan-en-alleman hoorde overgeven, maar er gebeurde niks. Ik was niet misselijk en kwam niet in een staat tussen droom en werkelijkheid. Er wordt aangeraden, vooral aan ons westerlingen, die vaak in hoge mate rationele wezens zijn, om een tweede shot te nemen. Ik wist dat Katja na de 2de shot niet lekker ging, dus ik was terughoudend om deze tweede shot te halen. Maar het was nu of nooit, dus ik ging. Uiteindelijk kreeg ik lichte beelden en werd ook ik misselijk. Uiteindelijk toch maar overgegeven als onderdeel van de ‘reiniging’. De volgende morgen vroeg kwam de sjamaan nog even langs om mijn aura te reinigen of iets dergelijks en besloot ik om een ‘orthica sessie’ te doen’; dan ga je in je onderbroek zitten en laat je je slaan met doornachtige brandnetels. Ach ja, ik vond het wel een bijzondere ervaring en het ik voelde me daarna ook best kwiek.

We merken inmiddels dat het regenseizoen goed en wel begonnen is. Het regent echt bijna elke dag en het is ook niet meer zo heet als in de zomer. Dat beperkt ons soms ook wel in de mogelijkheden. Want met slecht weer kunnen we niet naar de rivier, zwembad of watervallen. Wel is een stuk lopen nu een stuk fijner, nu het vaak iets bewolkter is. Al blijft de gevoelstemperatuur, voornamelijk door de hoge vochtigheid, hoog.

Op school gaat het goed met de kinderen. Silven had even een lastige periode, maar inmiddels zit hij er lekker in. Maelyn is druk bezig met haken en leert al schrijven. Wij doen nog steeds verschillende klusjes op het terrein van koken en op de kinderen letten tot de moestuin wieden en trappen maken op het terrein. Jhon, de mede-eigenaar van het terrein is inmiddels ook teruggekeerd uit België en en kan met ons de prioriteiten bepalen en adviseren hoe we iets goed aan kunnen pakken. Om hem te verrassen en een warm welkom te geven zijn we met een hele groep vrienden naar Cali afgereisd en hebben daar een salsa avond beleefd met veel aguardiente (soort ouzo) en gezelligheid en hadden we een leuk hotelletje geboekt. De kinderen hadden een slaapfeestje bij een klasgenootje.

Inmiddels zijn we ook voorruit aan het kijken en maken we plannen voor de periode als Corry, Katja’s moeder, op bezoek komt vanaf medio december. Maar nog voor die tijd zal Katja even alleen een weekje weg gaan en gaat bij iemand op bezoek die ze nog uit Nederland kent. Zij gaat deze vrijdag al op reis en ik blijf hier met de kids.