De finca in La Tebaida

Geschreven door: Nick en Katja

De Finca in La Tebaida is precies wat we nodig hebben; een rustige groene plek met een zwembad, elke ochtend een vers ontbijtje met smoothie en dankzij de auto ook bewegingsvrijheid. De eerste avond maken we er meteen gebruik van en gaan we heerlijk dineren bij een wat luxer restaurant. We hebben niet heel veel trek, maar we krijgen onze borden leeg. Ook fijn is dat er een speeltuin bij zit waar de kinderen kunnen spelen en ravotten. Dit is de eerste dag dat we de jetlag minder voelen en we rekken gezamenlijk onze slaaptijd op naar 21:00 tot 6:00.

Dag 1

De eerste dag willen we naar het stadje Armenia. Na Cali zijn onze eisen niet heel hoog en de kleinschaligheid biedt perspectief. Helaas, ook dit is een drukke, tikje armoedige stad zonder rustige groene parkjes en mooie pleinen. Achteraf blijkt er nog wel een leuke rustige wijk te zijn, maar die hebben we dus gemist. Dat heet geloof ik ‘voorbereiding’. Onze enige goeie optie in deze te drukke stad met kleine kinderen is een shopping mall… op zaterdag; gezellig. Hoewel dit onderaan onze wishlist staat, was het toch een nuttig bezoekje; makkelijk parkeren, enkele boodschappen en Katja een nieuwe bikini. Na een fastfood lunch snel weer terug naar onze fijne finca om het zwembad in te duiken.

Dag 2

We brengen een bezoek aan Recuca; een grote koffieplantage die rondleidingen verzorgt. Aangekomen op de parkeerplaats staat er direct een jonge knaap (type: hyper blij ei) voor onze neus om te vertellen dat we de tour in het Engels of Spaans kunnen doen. Ik dacht dat doen we zeker weten in het Engels, maar Katja is ambitieus en wil de tour in het Spaans doen. “Anders leren we het nooit”. “Vale, vamos!”. Dat bleek echter iets te ambitieus. Ik heb mijzelf door de jaren heen wat Spaans geleerd en zit boven het “vakantie-niveau”, maar ik kon het echt totaal niet volgen. Katja, met haar talenknobbel en kennis van het Italiaans, snapte nog wel iets. Toch was het een leuke tour, want de jongen die we eerder op de parkeerplaats ontmoette, deed deze tour en was zo gek als een deur. Hij nam iedereen in de maling, liet ons bizarre dansjes uitvoeren die meer weg hadden van een dans in een stripclub, met een energie van heb ik jou daar. Na de tour hebben we daar een lunch genoten uit het jaar 1900. Dat is bonensoep, rijst, een stuk worst, extreem fijn gehakt en een glaasje limonade van suikerriet en citroen. Uiteraard hadden we daarvoor al dusdanig veel koffie gehad dat we die na de lunch maar even oversloegen.

Dag 3

Rustdag op de Finca.

Dag 4

Het stadje Salento staat op het programma. Salento is het stadje dat de gemiddelde backpack toerist, vanuit Bogotá, als laatste zuidelijke plaats pakt. Zuidelijker, lees Cali en Jamundi, komt de buitenlandse toerist niet. In Salento zien we inderdaad de eerste niet-Colombiaanse toeristen, maar het blijft de grote minderheid. Het stadje zelf is een grote toeristische attractie. Nick is helemaal in zijn element met de vele winkeltjes. Winkel in winkel uit. Wie de eerste plek pakt voor beste shoppingqueen weet ik niet: Nick of Maelyn. Maelyn wil je later niet je creditcard uitlenen. Die doet nu al uitspraken als: “kunnen we niet een groot deel van mijn kleding weggooien en dan allemaal mooie nieuwe kleding kopen”. Oke… waarom niet??? Silven shopt wat mee en maakt foto’s met zijn eigen fototoestel. Ik ben na winkel 1 op een bankje gaan zitten, naast een oud vrouwtje die een tas haakt. Haar zoon/kleinzoon (25?) komt naar ons bankje en zegt mij dat hij in mijn ogen vele verhalen ziet en dan dat god er voor iedereen is. Hij sluit af door mij een zelf-gehaakt beestje te geven, ze lopen weg. Ik blijf verbaasd achter. We eindigen (en begonnen) ons toeristisch uitstapje met het overweldigende uitzicht over de valle de Cocora waar de hoogste palmboom ter wereld groeit – 45-60m hoog).

Dag 5

Vandaag zijn we toe aan een rustdag. Maar, alleen maar zwembad, zwembad, zwembad met deze zon, is geen top plan hebben we dag 3 gemerkt. Toch een klein uitstapje dan; de botanische tuin/vlindertuin op een half uur rijden. De 2 uur durende tour blijkt heel interessant en mooi te zijn. Ook de kinderen sjokken met zelf gevonden takken voor, achter, door de groep. Af en toe kijken ze op, maar de zelf gevonden takken zijn interessanter. Als ze maar gewillig meelopen… De gids spreekt speciaal voor ons (de 1% niet Spaans-spreker in de groep) duidelijk en langzamer. Ik volg haar hele verhaal met elk detail, Nick pakt grote delen mee. Mijn Spaans verbetert met de dag 😉 of misschien had ik al een aardige voorsprong door mijn nivo van Italiaans. Het zelf Spaans spreken vind ik nog wel lastig, de laadjes waar de Spaanse woorden die ik ken inzitten zijn on the spot niet makkelijk te openen. En ineens zeg ik dan bijvoorbeeld “Buona sera”. De vlindertuin met vlinders in alle kleuren en vlinders van wel 20 cm breed vind ik het mooist.

Dag 6

Met het licht word ik elke ochtend wakker 5:30-6:00. Dan heb ik er ook alweer bijna 10 uur opzitten. Om 19:00 is het hier donker en tussen 20-21:00 liggen de kinderen op bed. Ik ook. Heerlijk ‘s ochtends een momentje voor mijzelf, dan verdwijn ik in gedachten of tik ik dit verhaal. Na ons ontbijt straks rijden we weer terug naar Cali – 4 uur rijden(?). Daar laten we de gehuurde auto achter en worden we opgehaald door een soort taxi die ons naar ‘ons nieuwe huis’ brengt. Daar ontmoeten we Ina en Jhon (inderdaad Jhon) voor het eerst, nadat we ze in Nedeland een aantal keer videobellend gesprokken hebben. Spannend. Wat vinden we van elkaar, wat vinden we van de plek, wat vinden we van ons huis…. En al die dingen…  Dan gaat het echt beginnen. We hebben 1 week samen om “alle kneepjes van het vak” te leren. Dan vertrekken zij voor een maand naar België (Ina is Vlaams, Jhon Colombiaan). Jhon blijft in België voor een jaar studie. Ina komt net voor het schooljaar weer terug. In de tussentijd….? Housekeeping en helpen bij de summerschool… of zoiets. We gaan het meemaken, vanmiddag weten we hopelijk meer. Nu eerst de laatste warme douch.