Waarom Colombia?

geschreven door: Katja

Dat verhaal begint denk ik als ik 6 ben. Dan vertrek ik met mijn ouders naar Mozambique voor 2 jaar. Als niet gekleurde in een land waar op de verte een burgeroorlog woedt voel ik mij niet heel erg op mijn gemak. Mijn passie voor andere (verre?) landen is in ieder geval niet daar gestart. Ik ging veel liever naar de camping in Frankrijk. Maar…, ik leerde in Mozambique Portugees. Dat bracht mij in Portugal tijdens mijn studie. In Portugal haalde ik mijn Portugees niet op, maar leerde ik Italiaans (iets met een vriendje). Dat bracht mij na mijn studie in Italië en vervolgens China voor werk. Toen ik na 1,5 jaar thuiskwam in het “grijze” Nederland was er een zaadje geplant om ‘nog eens weg te gaan’. Geen grote droom, meer iets dat ik ook gewoon nog eens wilde doen. Waarom altijd hier zijn als je ook daar kan zijn. Teruggekomen uit China was het carrière-verkering-samenwonen-kinderen krijgen. Nicks contract stopte onlangs en ‘tada’ daar kwam de kans, een mogelijkheid om ook weer eens ‘daar’ te zijn.

Via Work-away zochten we een plek om te wonen, het liefst in een soort self-sustaining omgeving. Zelf iets opzetten, pionieren, wilden we niet, maar helpen aan een plek van een ander dat al vorm had wel. We zochten in Spanje, Portugal, Italië naar zo’n plek die ook voor kinderen fijn zou zijn. Als er ook kinderen in het spel zijn dan valt 90% van de ‘workaways’ af. En dus verbreedde we onze horizon en keken we ook in Latijns-Amerika. In Colombia vonden we een plek met een natuurschool. Toen de eigenaresse, Ina, enthousiast op ons bericht reageerde waren we blij verrast! Een kans. We slikten even, lachten hard en grapten uitdagend naar elkaar “dit gaan we doen, hè”. “Ja hoor” zei de ander. En zo startten de voorbereidingen. Verhuur, leerplicht, huis opknappen en leegmaken en alle kleine regeldingen. Ik werkte door, Nick deed de voorbereidingen.